After her husband, Data Valishvili, died two years ago, Valia Vanishvili remained alone behind the occupation line in Khurvaleti. She fell ill during the past winter, unable to warm her home. In a letter, she looks back on her life and talks about current challenges.
მას შემდეგ, რაც ორი წლის წინ დათა ვალიშვილი გარდაიცვალა, მისი მეუღლე ვალია ხურვალეთში საოკუპაციო ხაზს მიღმა მარტო დარჩა. გასულ ზამთარს ის ავადმყოფობდა, რადგან სახლის გათბობა ვერ შეძლო. წერილში ის თავის ცხოვრებას იხსენებს და საუბრობს ახლანდელ სიძნელეებზე.
Валя Ванишвили живет одна с тех пор, как ее муж скончался в 2021 году. У Вали были проблемы со здоровьем, когда она заболела гриппом зимой из-за холодной погоды, когда она не могла одна отапливать свой дом.
Even on rainy days, Russian-backed fighters hide in their tin guard huts, waiting to arrest Georgians - claiming they have crossed the border. Illegally. An everyday threat.
რუსეთის მიერ მხარდაჭერილი ძალები წვიმიან დღეებში თავს აფარებენ რკინის სამხედრო ქოხებს და იქიდანაც ჩასაფრებულები ელოდებიან ქართველების დაპატიმრების შესაძლებლობას, რომ ბრალი დასდონ საზღვრის გადაკვეთაში. არაკანონიერად. ეს საფრთხე ყოველდღიურია.
Даже в дождливые дни поддерживаемые Россией боевики укрываются в своих железных сторожевых будках, выжидая возможность арестовать грузин, обвинив их в пересечении границы. Незаконно. Эта угроза ежедневна.
Dato Tsertsvadze regularly visits his grandmother in the Russian-controlled part of Khurvaleti village. The four-hour walk starts around six in the morning. Dato has to be careful, particularly when crossing the administrative border. There, he hides in an abandoned house, checking where the South Ossetian border guards are, and waiting until it's safe.
დათო ცერცვაძე ხშირად სტუმრობს ბებიას სოფელ ხურვალეთის რუსეთის მიერ კონტროლირებად ნაწილში. ოთხსაათიანი მოგზაურობა დილის ექვს საათზე იწყება. დათო ფრთხილად უნდა იყოს, განსაკუთრებით ადმინისტრაციული საზღვრის გადაკვეთისას. იქ ის მიტოვებულ სახლში იმალება, აკვირდება, სად არიან ოსი მესაზღვრეები და ელოდება უსაფრთხო მომენტს.
Дато Церцвадзе регулярно навещает свою бабушку в подконтрольной России части села Хурвалети. Четырехчасовая прогулка начинается около шести утра. Дато приходится быть осторожным, особенно при пересечении административной границы. Там он прячется в заброшенном доме, смотрит, нет ли югоосетинских пограничников, и ждет, пока не минует опасность.
Malkhaz Valishvili and Tatia Adikashvili with one of their children at the border of the Russian-occupied Khurvaleti village. Malkhaz hands a gallon of drinking water over the fence to his mother, who has none on her side. Escorted by a Georgian guard, they avoid arrest by the occupying forces – what they've experienced before.
მალხაზ ვალიშვილი და თათია ადიკაშვილი ბავშვთან ერთად რუსეთის მიერ ოკუპირებულ სოფელ ხურვალეთში. მალხაზი სასმელ წყალს აწვდის მეორე მხარეს დარჩენილ დედას, რადგან იქით მხარეს წყალი არ არის. მიდიან ქართველი პოლიციელის თანხლებით, რომ ოკუპანტების მიერ დაპატიმრებას თავი აარიდონ,- მათ ეს ერთხელ უკვე გამოცდილი აქვთ.
Малхаз Ванишвили и Татиа Адикашвили с одним из детей на границе оккупированного Россией села Хурвалети. Малхаз передает через забор бутыль питьевой воды своей матери, у которой ее нет. Сопровождение грузинской охраной защищает их от возможного ареста оккупационными силами, что раньше с ними случалось.
Teenager Dato Tsertsvadze, here with his mother Leila, has not seen his grandmother Valia Valishvili for many years. So he began secretly crossing the "Russian" border to visit her in the occupied part of Georgia. How he does it, he tells in a letter.
თოთხმეტი წლის დათო ცერცვაძე, სურათზე დედა ლეილასთან ერთად, წლების მანძილზე ვერ ხედავდა თავის ბებია ვალია ვალიშვილს. მან რუსული საზღვრის ჩუმად გადაკვეთა, ბებიას სანახავად ოკუპირებულ ტერიტორიაზე რომ მისულიყო. წერილში ის ყვება, თუ როგორ აკეთებს ამას.
Подросток Дато Церцвадзе, здесь со своей мамой Лейлой, уже много лет не видел свою бабушку Валию Валишвили. Поэтому он начал тайно пересекать «российскую» границу, чтобы навещать ее в оккупированной части Грузии. Как он это делает, он рассказывает в письме.
Mari Otinashvili lives with her mother and daughter in a settlement for internally displaced persons (IDP) on the outskirts of Khurvaleti. "We don't know what happens next. Will the war start again?" Mari comes from the village of Achabeti, north of the current administrative border, which was completely destroyed in the 2008 Russian invasion. Only thirteen at the time, she and her family fled on foot to Gori in Georgia, after hiding in the basement during the bombing. "It was terrible.We passed a dead Georgian soldier in the woods. His body was still warm," she recalls.
მარი ოთინაშვილი დედასთან და შვილთან ერთად ხურვალეთის დევნილთა დასახლებაში ცხოვრობს. ”ჩვენ არ ვიცით, რა მოხდება”, - ამბობს ის - „შეიძლება რუსეთი შემოიჭრას, შეიძლება ომი დაიწყოს". მარი სოფელ აჩაბეთიდანაა, რომელიც მთლიანად განადგურდა 2008 წელს, როდესაც რუსეთი საქართველოს თავს დაესხა. ცამეტი წლის იყო, როდესაც ის ოჯახთან ერთად დაბომბვის დროს სარდაფს აფარებდა თავს, შემდეგ გაქცევა შეძლო და მთელი გზა გორამდე ფეხით იარა. "საშინელება იყო. გარდაცვლილი ქართველი ჯარისკაცის ცხედრის გვერდით გავიარე. მისი სხეული ჯერ კიდევ თბილი იყო", - იხსენებს ის.
Мари Отинашвили живет с матерью и дочерью в поселке для внутренне перемещенных лиц (ВПЛ) на окраине Хурвалети. «Мы не знаем, что будет дальше. Начнется ли война опять?» Мари родом из села Ачабети, расположенного к северу от нынешней административной границы, которое было полностью разрушено во время российского вторжения в 2008 году. В то время ей было всего тринадцать, и она вместе со своей семьей бежала пешком в Гори в Грузии после того, как им пришлось прятаться в подвале от бомбардировки. «Это было ужасно. В лесу мы наткнулись на убитого грузинского солдата. Его тело было еще теплым», — вспоминает она.
In 2016, Russian forces built a border fence through the village of Khurvaleti, isolating Valia Valishvili's house and ground from Georgia. When she and her husband were given 72 hours to leave the occupied area, they decided to stay. Six years later, Valia still lives behind the barbed wire.
როდესაც 2016 წელს რუსმა სამხედროებმა სოფელ ხურვალეთში მავთულხლართის ღობე გაავლეს, ვალია ვალიშვილის სახლი და კარ-მიდამო საქართველოს გარეთ აღმოჩნდა. მას და მის ქმარს 72 საათი მისცეს ოკუპირებული ტერიტორიის დასატოვებლად. მაგრამ მოხუცებმა უარი თქვეს სახლიდან წასვლაზე. მას შემდეგ ექვსი წელი გავიდა, რაც ვალია მავთულხლართს მიღმა ცხოვრობს.
В 2016 году российские войска построили пограничный забор через село Хурвалети, отделив дом и участок земли Валии Валишвили от Грузии. Когда ей и ее мужу дали 72 часа на то, чтобы покинуть оккупированную территорию, они решили остаться. Шесть лет спустя Валия так и живет за колючей проволокой.
Lola and Mari live with their grandmother near the administrative border with Georgia's breakaway region of South Ossetia. Sometimes the girls go to one of their playgrounds: rusty pipes once stored here.
ლოლა და მარი ბებიასთან ერთად სეპარატისტული სამხრეთ ოსეთის ადმინისტრაციულ საზღვართან ცხოვრობენ. გოგოები ხანდახან თავიანთ სათამაშო მოედანზე დადიან, - იქ, სადაც ჟანგიანი მილები აწყვია
Лола и Мари живут со своей бабушкой недалеко от административной границы с отколовшимся от Грузии регионом Южная Осетия. Иногда девочки ходят на одну из своих детских площадок – склад ржавых труб.
School security officer Maia Otinashvili is back home after being abducted from her Georgian village. "Armed men grabbed me, beat me, and took me across the administrative border to South Ossetia," she recounts. Maia is among hundreds of Georgians detained for 'illegal border crossing' – a provocation for the Georgian side because, like most nations globally, it doesn't recognize this as a legitimate international border. Russian-backed South Ossetia is politicizing the terminology and escalating regional tensions by taking individuals hostage.
სკოლის დაცვის თანამშრომელი მაია ოთინაშვილი სოფლიდან გატაცების შემდეგ სახლში დაბრუნდა. „შეიარაღებულმა კაცებმა დამიჭირეს, მცემეს და ადმინისტრაციული საზღვრის გადაღმა სამხრეთ ოსეთში გადამიყვანეს“, - ყვება ის. მაია ასობით ქართველს შორისაა, რომლებიც დააკავეს "საზღვრის უკანონო გადაკვეთისთვის" - ეს არის პროვოკაცია ქართული მხარისთვის, რადგან, ისევე როგორც მსოფლიოს უმეტესი ქვეყანა, ის არ ცნობს ამ "საზღვარს" კანონიერ საერთაშორისო საზღვარად. რუსეთის მიერ მხარდაჭერილი სამხრეთ ოსეთი ტერმინოლოგიის პოლიტიზირების და რეგიონში დაძაბულობის შენარჩუნების მიზნით უდანაშაულო მძევლებს იყენებს
Офицер безопасности школы Майя Отинашвили вернулась домой после того, как ее похитили из ее грузинской деревни. «Вооруженные люди меня схватили, избили и увезли через административную границу в Южную Осетию», - рассказывает она. Майя, как и сотни грузин, была задержана за «незаконное пересечение границы». Для грузинской стороны это провокация, поскольку, как и большинство стран мира, она не признает это законной международной границей. Поддерживаемая Россией Южная Осетия политизирует терминологию и эскалирует региональную напряженность, захватывая заложников.
The Ossetian Data Vanishvili, a Georgian citizen, spent his last years as a prisoner behind a barbed-wire fence running through his garden – on Georgian territory according to international law, but under Russian control. After the occupation, he resisted leaving his house on the administrative border in Khurvaleti and rejected South Ossetian 'citizenship'. Vanishvili's vocal criticism and highlighting of the prevailing injustices made him a public symbol of resistance. On the day of his funeral, flowers were given to his grandson in honor of the man who refused to be defeated until his death.
დათა ვანიშვილი, საქართველოს მოქალაქე, სიცოცხლის ბოლო წლები პატიმარივით ცხოვრობდა საკუთარ ბაღში გავლებული მავთულხლართებს მიღმა - საერთაშორისო სამართლის მიხედვით საქართველოს ტერიტორიაზე, მაგრამ რუსეთის კონტროლის ქვეშ. ოკუპაციის შემდეგ მან წინააღმდეგობა გაუწია სახლის დატოვების მოთხოვნას და არ მიიღო სამხრეთ ოსეთის „მოქალაქეობა“. ვანიშვილის ხმამაღალმა კრიტიკამ და გაბატონებული უსამართლობის შესახებ ლაპარაკმა იგი წინააღმდეგობის სიმბოლოდ აქცია. მისი დაკრძალვის დღეს შვილიშვილს ყვავილები გადასცეს იმ კაცის ხსოვნის პატივსაცემად, რომელმაც სიკვდილამდე იბრძოლა და არ დამარცხებულა.
Дата Ванишвили, гражданин Грузии, провел свои последние годы в заключении за забором из колючей проволоки, проходящим через его сад – на территории Грузии по международному праву, но под контролем России. После оккупации он отказался покинуть свой дом на административной границе в Хурвалети и отказался от «гражданства» Южной Осетии. Резкая критика Ванишвили царящей несправедливости сделали его публичным символом сопротивления. В день его похорон его внуку были преподнесены цветы в память о человеке, боровшегося до самой смерти.
In the Khurvaleti cemetery, typically located outside the village, an Ossete and a Georgian pay their respects to a departed friend.
ხურვალეთის სასაფლაოზე, რომელიც სოფელს გარეთაა, ერთი ქართველი და ერთი ოსი მეგობრის მოსახსენებელს სვამენ.
На кладбище Хурвалети, традиционно расположенном за пределами села, осетины и грузины отдают дань уважения ушедшему другу.
Khurvaleti is a hotspot of the Russian borderization in Georgia. People here live right next to the barbed wire fence. Some are afraid to reveal their identities, and the man on the left won't even show his face because he feels threatened by the nearby enemy. But his wife Lela, on the right, has written down her feelings on war and pain.
ხურვალეთი რუსული ბორდერიზაციის ერთ-ერთი ცხელი წერტილია. აქ ხალხი მავთულხლართების გასწვრივ ცხოვრობს. ზოგს ვინაობის გამხელისაც კი ეშინია. მამაკაცი სურათზე უარს ამბობს სახის ჩვენებაზე, რადგან ის თავს საფრთხეში გრძნობს. მაგრამ მისი ცოლი წერილში აღწერს თავის გრძნობებსა და ტკივილებს, რაც ომმა მოუტანა.
Хурвалети является горячей точкой российской бордеризации в Грузии. Люди здесь живут прямо возле забора из колючей проволоки. Некоторые боятся раскрыть свою личность, и мужчина слева даже не открывает своего лица, потому что чувствует угрозу со стороны находящегося рядом врага. Но его жена, справа, изложила на бумаге свои чувства по поводу войны и страданий.
A barbed-wire fence, a board stating 'State border', a shabby metal hut where Russian-controlled Ossetian guards are hiding. Right next to it the house of Shota Kokashvili and his wife Naiara, still barely on Georgian-controlled territory. But where will the border cross tomorrow?
მავრთულის ღობე, დაფა წარწერით "სახელმწიფო საზღვარი", გაფუჭებული ლითონის ქოხი, სადაც რუსეთის მიერ კონტროლირებადი ოსი მესაზღვრეები იმალებიან. მის გვერდით შოთა ქოკაშვილისა და მისი მეუღლის ნაირას სახლი, რომელიც ჯერ კიდევ საქართველოს კონტროლირებად ტერიტორიაზეა. მაგრამ სად გაივლის საზღვარი ხვალ?
Забор из колючей проволоки, табличка с надписью «Государственная граница», грубая металлическая будка, где прячутся подконтрольные России осетинские охранники. Рядом с ним дом Шоты Кокашвили и его жены Наиары, который сегодня еще стоит на территории, контролируемой Грузией. Но где пройдет граница завтра?
Anyone using an international phone provider and approaching the South Ossetian occupation line is switched to another network – and informed that they are in Russia. Are telcos now playing politics?
ვინც საერთაშორისო ქსელის პროვაიდერს იყენებს, როგორც კი უახლოვდება სამხრეთ ოსეთის ოკუპირებულ ტერიტორიას, სხვა ქსელზე გადაირთვება და მოსდის შეტყობინება, რომ ის რუსეთში იმყოფება. ტელეკომუნიკაციიის კომპანიებიც პოლიტიკას თამაშობენ?
Любой, кто пользуется международным телефонным провайдером и приближается к оккупационной линии Южной Осетии, переключается на другую сеть и ему сообщается, что он находится в России. Телекоммуникационные компании тоже вовлечены в политику?
